Ik kan het gewoon niet geloven; vandaag een maand geleden stapte ik in het vliegtuig op weg naar het grote onbekende! Over 2 dagen ben ik gewoon al een maand bij m’n hostfamily & in het prachtige Australië!

Wat dus eigenlijk een “Happy Day” zou moeten zijn, werd vandaag een hele verdrietige dag… Vanmorgen kregen we te horen dat William’ s mama is overleden… Nog geen week geleden kwam hij terug uit Nieuw-Zeeland waar hij was geweest omdat het zo slecht met haar ging. Ondanks dat, verwachtten ze dat ze het nog een paar maanden vol zou houden, maar niks is minder waar helaas… Geluk en verdriet liggen dus echt héél dicht bij elkaar. Het was echt onwerkelijk toen ik die lieve kleine Oscar uit zijn bedje haalde en besefte dat ‘’nieuw’’ en ‘’oud’’ leven zo dicht met elkaar verbonden zijn. Morgenochtend vliegen ze met z’n 4’en naar Nieuw-Zeeland en ze zullen daar waarschijnlijk voor een week blijven!

Logischerwijs maakt dit de heimwee, die tot op de dag van vandaag aanwezig is, nét wat erger. Toen ik dit avontuur aanging, wist ik dat ik er last van ging hebben. Als de dag van gisteren herinner ik me namelijk mijn uitwisselingsweek(!!) in Frankrijk, zo’n 4 jaar geleden & ik denk een aantal van jullie met mij ;) Natuurlijk kijk ik daar nu lachend op terug; de heimwee die ik nu heb is daarmee totaaaal niet te vergelijken. Het is een uitdaging, die ik aanga met mezelf en waarin ik vooral papa, mama en Fab meesleep. Vooral ’s ochtends wil ik ze het liefst gelijk contacten, maar het nieuwe plan van aanpak verbiedt me dat ;) Geen contact meer tot het volgende skypemoment aankomende zondag is gezien de omstandigheden helaas mislukt, maar uiteindelijk zal het me helpen om m’n leventjes hier op te bouwen. Want sociale media is leuk; ik kan jullie op de hoogte houden, jaloersmakende foto’s posten en op de hoogte blijven van jullie leven. Maar het is een énorme valkuil; ik moet HIER leven, HIER op de hoogte blijven van alles met m’n hostfamily en HIER genieten! Die telefoon is heilig voor contact, maar gaat de komende weken een stuk minder gebruikt worden!

Af en toe is er in de weekenden, terwijl ik dan de meest gave dingen doe, heimwee. Geen heimwee om terug naar huis te gaan, maar heimwee omdat ik alles wat ik meemaak en zie wil delen met hen. Dat gevoel zorgde ervoor dat ik 2 weken geleden Fab m’n ‘’approval’’ gaf om hierheen te komen!!! Nog toen ik in Nederland was waren er speculaties en ‘’wilde ideeën”; m’n hostfam had namelijk gezegd dat ik waarschijnlijk met kerst 2 weken vrij had en ze moedigden me enorm aan om dan te gaan reizen. Het waren toen nog maar loze grapjes, maar hoe meer ik erover nadacht hoe gaver ik het vond om samen te kunnen reizen met Fab en deze experience te kunnen delen! HOE bijzonder is het dat mijn zus over 38 DAGEN IN SYDNEY AANKOMT & dat ik samen met haar dit prachtige land weer een stukje verder kan gaan exploren :)

Mijn doordeweekse verhalen worden langzaamaan normaler! Ik begin steeds meer routine te krijgen, me op m’n gemak te voelen met Oscar & te denken als een fulltime mom ;) Deze doordeweekse dagen bevatten vaak zo’n 3 tot 4 poepluiers, wandelingen naar Blackman Park, playdates in the Village, en na m’n ‘’werkdag’’ vaak nog spelletjes met Maxwell! Het is heel fijn dat Elise thuis is en ik Oscar af en toe aan haar kan geven om zelf even koffie te drinken of te lunchen. Als 18-jarige voor een baby zorgen is écht heftig ben ik achter gekomen! ’s Ochtends begint m’n dag altijd heerlijk met een ontbijtje op de balcony (favorite place!!) en de momenten rondom etenstijd wanneer ik met Elise en William in de keuken ben en klets zijn écht heel waardevol en gezellig!

De weekenden daarentegen, zullen nóóit normaal worden! Dagtripjes, middagen naar de stad en sightseeing als echte toerist! Na mijn vorige blog ben ik in het weekend met Lieke & Inge naar Manly geweest. Alleen de heenreis met de bus was al een feest vanwege de prachtige uitzichten. Eenmaal daar zijn we naar Sealife geweest (voor wel 20 minuten omdat het zo indrukwekkend was), hebben we lekker geluncht en heeeeeerlijk op het strand gerelaxed met ijs

De volgende dag ben ik met Mette naar Chinatown geweest waar we de Chinese Gardens of Friendship hebben gezien en paddy’s market hebben bezocht. Vooral de Gardens maakten echt indruk; zo’n oase van rust midden in de stad! Lunchen met uitzicht op de Harbour Bridge en 2 minuten van de Opera House bleek helemaal niet zo duur en het enige wat we telkens konden uitbrengen was; dit is echt insane!

Afgelopen week was nét iets anders dan normaal, voor zover een week hier ooit normaal verloopt dan he ;) William was dus en natuurlijk houdt net in die dagen de sewer ermee op… Toen Will weg was betekende dat nog niet zo veel, maar toen hij terug was en ons de ernst liet inzien betekende dat; douchen bij de Gym, naar de wc in de village, geen wasjes draaien en afwaswater in de tuin gooien… Gelukkig is Will net papa & vanaf het moment dat hij thuiskwam is ie gaan graven naar de riolering en heeft ie afgelopen zondag een tijdelijke oplossing gemaakt! Voor hoelang ‘’tijdelijk’’ hier is weet ik niet want “No Worries” right? Aanpassen aan die “No Worries” cultuur is moeilijker dan ik dacht, aangezien ik houd van structuur, weten waar ik aantoe ben en vooruit plannen. Dat doen ze hier totaaal niet, dus ik moet mezelf aanwennen om te denken: “oké we doen het anders en dat is niet erg.”

Waar mijn lieve boeren en durskes in Oeteldonk uitkeken naar 1111, keek ik uit naar afgelopen zaterdag: trip naar de figure 8 pools!! Samen met Inge, Lieke, Mette & au-pairs from all over the world vertrokken we om half 8 ’s ochtends richting South-Sydney naar de Royal National Park. Na wat tussenstops op prachtige stranden waar we dolfijnen spotten, lunchten en foto’s maakten, maakten we een wandeling van een klein uurtje (downhill, dus raad maar hoe lang de terugweg duurde) naar de Figure 8 pool! Foto’s spreken voor zich; het was prachtig!! De hike terug was ik met de andere guide en nam ik de tijd om te genieten van een prachtige wandeling; de 35 graden waren warm maar wát een prestatie & ongelofelijk mooi! Het was letterlijk een “I’M THE KING OF THE WORLD”- moment van Expeditie Robinson!! Na de terugreis met z’n allen in een bar in Sydney een drankje gedaan, wat gegeten & meegedaan aan de beer-pong competition ;) Wát een geluksvogel ben ik!!

Zondag heel rustig aangedaan na een mega heimwee moment toen ik wakker werd. Muziekje luisteren, boekje lezen, foto’s kijken en een start maken aan deze blog! Deze blog, die me laat beseffen dat ik zó’n on-ge-lofelijk mooie dingen meemaak, die me laat beseffen dat de tijd enorm snel gaat & die me laat beseffen dat ik eigenlijk heeeeeel veel van die momenten heb waarop ik m’n lachen niet kan inhouden:

Als ik…

- Met de bus over de Harbour Bridge rijd en de Opera House verschijnt,

- Oscar uit z’n bedje haal en hij een grote smile opzet

- Bedenk dat ‘’even naar de stad’’ hier ‘’even naar Sydney’’ betekent

- In Lane Cove loop en op een heuvel sta die me uitzicht geeft op de Skyline van Sydney

- Me iedere ochtend insmeer met zonnebrand terwijl het nog lente is (maar wel al 30 graden)

- Mijn vesten, truien en winterdekbed in de kast zie liggen omdat het zo’n lekker weer is

- Me besef dat mijn sterrenbeeld een weegschaal is en het dus niet gek is dat ik zoveel afweeg voordat ik keuzes maak

- Merk dat ik zonder na te denken de goede bus & trein pak

- Denk aan alle mooie dingen die ik in deze maand al heb gedaan & aan alle dingen die nog gaan komen de komende maanden!

- Meezing met “Hé Zon – Guusje Meeuwis” en de lyrics zo toepasselijk zijn! “Hé zon, kom maar op ik ben overal voor in! Kijken wie het langst zal straaalen & ik denk dat ik win!!”

Lieve allemaal, het was me weer een verhaal! Het zijn ups en het zijn downs. Zoals ik al zei; geluk en verdriet liggen hier heel dicht bij elkaar; je maakt het allemaal mee! Het zijn momenten waarop ik mezelf letterlijk voel groeien (oké niet letterlijk, no worries; als ik terugkom ben ik nog steeds de kleinste), momenten waarop ik besef dat ik niet alleen nieuwe mensen maar ook mezelf leer kennen, maar het zijn vooral momenten dat ik GENIET van het Australische leven en er niet aan moet denken dat dit ooit eindigt!

Only know you’ve been high when you’re feeling low and you only hate the road when you’re missing home!

See you next time!

Love,

Marilène