Joehoeee, here I am again! Ik móest van mezelf echt vandaag deze blog schrijven, want m’n lijstje met dingen die ik wil vertellen werd steeds langer en langer. Je zult het geloven of niet, maar mijn derde week hier zit er alweer bijna op; nog één dag werken & dan is het alweer weekend!!

So, m’n laatste blog was toen ik hier pas een week was & ik kan je vertellen dat dat echt ages ago lijkt, al zijn we pas 1,5 week verder! Ondertussen heb ik weer zooo veel leuke momenten, enge momenten, vervelende momenten en exciting moments meegemaakt, dat ik m’n travel journal moet raadplegen om deze blog te gaan schrijven!

Er begint al een redelijk ritme te ontstaan hier! Ik ga elke woensdag om 11:00am naar de Lane Cove Library om daar samen met Oscar een halfuurtje liedjes te zingen en naar verhaaltjes te luisteren! De eerste keer was dat pretty scary: gaat ie niet huilen? Wat als ie onrustig wordt? Ofcourse was ie super lief en rustig, dus dat maakte het gister al een stuk relaxter! Op donderdag spreek ik met een andere au-pair (Lize) en haar hostkinderen af in Lane Cove, om daar op een greenfield met de kindjes te spelen en bij te kunnen kletsen! Wat heerlijk is, is dat ik vanaf Lane Cove nog een halfuurtje naar huis kan lopen, genietend van het feit dat ik in Australië ben (besefmomentje!!)

Dat besefmomentje had ik ook toen ik vorige week vrijdag een meeting had van Smartaupairs (de partnerorganisatie van Travel Active) in de stad! Die dag begon niet zonder een croissantje en capuccino van Starbucks in een park! Dacht hier rustig te kunnen zitten, totdat ik een hele enge pelikaan-achtige vogel zag & toch maar ging lopen... De vogels hier zijn ontzettend anders, maar nog steeds heel erg eng ;)

Samen met au-pairs van allerlei verschillende landen, luisterde ik eerst naar de regels en tips voor au-pairs, maar daarna werd het pas echt interessant! We kregen een ‘’voorbeeld-trip’’ van de Eastcoast, met alle hoogtepunten en plekken die je écht gezien moet hebben. SPEECHLESS!! Ik kan echt niet wachten om plannen te maken & na mijn au-pairavontuur het land nog verder te gaan ontdekken! Na een koffie in Chatswood met Lieke (andere au-pair) zat m’n extra weekenddag er helaas alweer op, al had ik er gelukkig nog 2 te gaan ;)

En wát voor een dagen, de zaterdag begon heel relaxed; family was naar het strand dus ik kon lekker op m’n gemakje ontbijten en genieten van de stilte! ’s Middags ein-de-lijk samen met Mette (andere au-pair) The Opera House van dichtbij gezien en een stukje door de Royal Botanic Gardens gelopen!

Na een lekkere cappuccino van Starbucks hebben we ergens een heeerlijke hamburger gegeten en zijn we naar de film gegaan. ‘’The girl on the train’’ (een hele psychologische thriller) was een hele goede keuze, totdat je ergens in the middle of nowhere strand om 12 uur ’s nachts… Jup, that’s what happened! Vanuit de stad had ik de verkeerde bus gepakt, die me door de Lane Cove tunnel bracht en me 30 km van m’n huis dropte: good job Marilène! Helemaal in paniek heb ik m’n hostparents gebeld en gewhatsappt (thank GOD dat ik een abonnement heb hier!!) en die belden gelukkig na een half uur terug! Ondertussen was er al een groep vrienden bij de bushalte aangekomen die, net als ik, een bus naar de stad moesten hebben! Na 50 minuten wachten zat ik dus in de bus terug naar de stad, om vervolgens vanaf daar de goede bus naar huis te pakken. Een ritje van 20 minuten, werd er dus onverwachts een van 2,5 uur… Goed leermaterial tho: always ask the busdriver if you got the right bus! Ik heb nog nóóit meegemaakt dat je ‘s ochtends wakker wordt en denkt: ‘’dit was een droom!’’ Tot zondagochtend; ik kon niet geloven dat het me echt overkomen was & dat zorgde natuurlijk voor een major heimwee moment; alsjeblieft geef me de bus naar Empel die maar tot half 10 gaat, waarvan ik weet dat ik alleen maar nummer 6 kan nemen & nooit ergens in Timboektoe kan eindigen… Gelukkig had ik de hele zondag om wat bij te komen en ’s avonds te skypen met papa, mama en Fab (ZO FIJN!!)

Deze maandag was gelijk back to reality; na de meeting van vrijdag had ik een aantal dingen die ik graag wilde bespreken met Elise & William (werkuren, huishoudelijke taken, vrije tijd, etc.) Elise en ik hebben toen samen gekletst over alles, wat een lastig gesprek was. Het blijft moeilijk om te zeggen wat je wel en niet wil, tegen mensen die je eigenlijk niet kent, en die je familie maar tegelijkertijd ook je werkgevers zijn… We zijn er goed uitgekomen en dinsdagochtend lag er al een heel gedetailleerd schema voor me klaar; YES STRUCTUUR!!Aangezien Elise Oscar dinsdagmiddag meenam naar een lunch voor de Melbourne Cup Day (horseraces) had ik de hele middag vrij! Tijd voor een bushwalk in Blackman park en daar heb ik eigenlijk geen woorden voor… Het was zó mooi en ik merkte dat dit het eerste moment was dat ik écht genoot van Australië, trots op mezelf was dat ik dit avontuur aanga! A photo says more than a thousand words:

Dinsdag werd m’n dag nóg beter gemaakt door Lieke: ze had kaartjes weten te bemachtigen voor het concert van Arthur en Lucas Jussen, georganiseerd door onze eigen Royal Family, IN DE OPERA HOUSE!!! Gister kon de dag dus niet snel genoeg gaan; all dressed-up hebben we van tevoren met 4 andere au-pairs eerst lekker gegeten (lees; eindelijk weer MAC) en hebben ons toen bij de Nederlandse menigte gevoegd. Die ‘’all dressed-up’’ viel trouwens best wel mee toen we daar aankwamen; overal galajurken en smokings, oeps tikkie underdressed dus nog ;) Wát een ervaring was dat; proosten met champagne op het terras van de opera house, in een zaal met 99% hollanders ÉN onze eigen Koning en Koningin luisteren naar de muzikale kunsten van de broertjes Jussen & The Sydney Syphony Orchestra! Het was zoals Karlijn (au-pair) zei: “Het voelt echt alsof ik mezelf even moet knijpen!”

Jeetje, het is me weer een verhaal! Ik heb eigenlijk nog zo veel meer vertellen dus nog een klein overzichtje van leuke dingen die ik hier tegenkom:

- Ze rijden niet alleen links, maar ook met lopen, hardlopen en op de roltrap staan moet je nadenken: thank God dat papa me altijd heeft geleerd tegen het verkeerd in te rennen ;)

- De NS kan nog wat van de treinen hier leren; altijd op tijd, je kunt bijna altijd zitten en best thing; je kunt de stoelen bewegen!! Op die manier hoef je nooit achteruit te zitten; je trekt gewoon een hele bank de andere kant op; crazy!!

- Soms moet ik hardop lachen als ik denk: IK ZIT IN SYDNEY!!

- Mam, nu ik hier zelf de was doe, merk ik HOE irritant het is als mensen hun kleren binnenste-buiten in de was gooien. Als ik terugkom heb je daar van mij dus minder last van ;)

- Ik leer hier mega veel over automerken, verschillende legosoorten, nerfgeweren en voetbalteams

- De zon is hier zó sterk dat ik mezelf aan moet wennen om iedere ochtend mezelf helemaal in te smeren, wil ik niet zo rood als een kreeft terugkomen

- Google Maps is hier echt m’n grote vriend; hij weet me altijd de goede kant op te sturen, ook als hij degene was die me eerst de verkeerde kant op liet gaan

- Ik begin het bijna goed te doen; powerbank met verkeerde draadje meegenomen, powerbank leeg meegenomen & powerbank zónder draadje meegenomen. Dit weekend dus maar kijken of het écht goed kan

- En last but not least: mama’s tip: “alles rustig aan” werkt erg goed! Aangezien ze hier zelf ook de “No worries” mentaliteit hebben pas ik daar natuurlijk beter tussen dan wanneer ik op mijn tempo door de stad loop te sjeezen

Al deze mega leuke dingen worden afgewisseld met enorme heimweemomenten of zelfs heimweedagen, die je zélf door moet zien te komen aangezien je nou eenmaal niks anders kunt; je zit hier en moet er het allerbeste van maken! Je moet jezelf aanpassen met álles, werk- en familietijd kunnen onderscheiden, zelf keuzes maken, jezelf overeind houden op momenten dat je eigenlijk het eerste, beste vliegtuig naar huis wil pakken, maar wat je vooral moet doen is genieten! Dat probeer ik elke dag zoveel mogelijk te doen, en het zijn echt de hele kleine dingetjes waar je blij van kan worden :)

Ik ga nu écht stoppen met schrijven en Elise helpen met koken! Dit was het dus weer voor vandaag, see you next time! It’s a good life people, enjoy it!

Liefs,

Marilène